ΕΝΟΤΗΤΕΣ
(ΤΕΝΟΝΤΙΤΙΔΑ ΥΠΕΡΑΚΑΝΘΙΟΥ)
Γενικά
Πρόκειται για φλεγμονή του τένοντα του υπερακανθίου, ενός εκ των τενόντων που αποτελούν το πέταλο των στροφέων του ώμου το οποίο ως λειτουργική αποστολή έχει την ανύψωση και την έσω-έξω στροφή του άνω άκρου. Η φλεγμονή είναι αποτέλεσμα της προστριβής του τένοντα στην πρόσθια άκρη του ακρωμίου και του κορακοακρομιακού συνδέσμου όταν ο βραχίονας πραγματοποιεί στροφικές κινήσεις σε θέση απαγωγής 900 και άνω (όπως καθαρίζοντας ένα παράθυρο, βάφοντας ένα τοίχο ή γυαλίζοντας μία επίπεδη επιφάνεια).
Παράγοντες που συμβάλλουν στην ανάπτυξη του συνδρόμου υπακρωμιακής προστριβής είναι οι οστικές προεξοχές ή τα οστεόφυτα στο πρόσθιο χείλος του ακρωμίου, η οστεοαρθριτική πάχυνση της ακρωμιοκλειδικής άρθρωσης, το οίδημα του στροφικού πετάλου ή του υπακρωμιακού θυλάκου σε φλεγμονώδεις παθήσεις όπως η ουρική και η ρευματοειδής αρθρίτιδα.
Το σχήμα του ακρωμίου έχει εξέχων ρόλο στην παθολογία του συνδρόμου (Εικόνα 1). Στον τύπο Ι (φυσιολογικό) η κάτω επιφάνεια του ακρωμίου είναι επίπεδη και επιτρέπει την ολίσθηση του στροφικού πετάλου κάτω από το ακρώμιο με την ελάχιστη δυνατή προστριβή. Στον τύπο ΙΙ η κάτω επιφάνεια του ακρώμιου είναι κεκλιμένη περιορίζοντας σημαντικά την απόσταση μεταξύ του στροφικού πετάλου και του ακρωμίου, ευνοώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο την προστριβή του στροφικού πετάλου πάνω σε αυτό. Στον τύπο ΙΙΙ το ακρώμιο είναι αγκιστρωτό. Ακόμα και μικρή ανύψωση του βραχίονα έχει ως αποτέλεσμα την πρόσκρουση του στροφικού πετάλου στο ακρώμιο.
(Εικόνα 1). Τύποι ακρωμίου
Κλινική εικόνα – Διάγνωση
Η τενοντίτιδα του υπερακανθίου είναι ένα επώδυνο σύνδρομο. Εμφανίζεται με πόνο στην περιοχή του ώμου που μπορεί να αντανακλά μέχρι και τον αγκώνα. Ο ασθενής παρουσιάζει έντονο πόνο κατά την ενεργητική απαγωγή του βραχίονα καθώς ο ώμος κινείται σε ένα τόξο μεταξύ 600 και 1200 (επώδυνο τόξο). Τα συμπτώματα αυτά συνήθως παρατηρούνται μετά από μηχανική επιβάρυνση του άνω άκρου και πολύ συχνά επιδεινώνονται κατά την διάρκεια του ύπνου.
Η διάγνωση βασίζεται στην λεπτομερή κλινική εξέταση και τη λήψη ιστορικού του ασθενούς. Οι απλές ακτινογραφίες, το υπερηχογράφημα και η μαγνητική τομογραφία επιβεβαιώνουν την διάγνωση και απεικονίζουν τυχόν συνυπάρχουσα παθολογία.
Θεραπεία
Το σύνδρομο υπακρωμιακής προστριβής του ώμου (τενοντίτιδα υπερακανθίου) υποστρέφει συνήθως αυτόματα και τα συμπτώματα υποχωρούν με τη διακοπή της υπεύθυνης δραστηριότητας του ώμου. Μία σύντομη αγωγή με αντιφλεγμονώδη φάρμακα, η χρήση ανάρτησης του άνω άκρου και η φυσικοθεραπεία αποτελούν συντηρητικά μέσα θεραπείας που βοηθούν τον ασθενή κατά τη διάρκεια της επώδυνης φάσης της επούλωσης. Σε ορισμένες εμμένουσες περιπτώσεις η ενδοαρθρική έγχυση κορτιζόνης ενδείκνυται για την καταπολέμηση των συμπτωμάτων.
Σε σπάνιες περιπτώσεις που τα συμπτώματα εμμένουν παρά την συντηρητική αγωγή ή εφόσον παρουσιάζεται υποτροπή μετά από το τέλος κάθε θεραπείας τότε η συνιστώμενη θεραπεία είναι η χειρουργική που αποσκοπεί στην αποσυμπίεση του στροφικού πετάλου του ώμου. Η επέμβαση γίνεται αρθροσκοπικά και διενεργείται εκτομή του κορακοακρωμιακού συνδέσμου, ακρωμιοπλαστική (εκτομή μερικού πάχους του πρόσθιου τμήματος του ακρωμίου) και εάν είναι απαραίτητο εκτομή κάθε οστικής προπέτειας της ακρωμιοκλειδικής άρθρωσης. Κατ’ αυτόν τον τρόπο δίνεται περισσότερος λειτουργικός χώρος στο στροφικό πέταλο να ολισθαίνει κάτω από το ακρώμιο χωρίς να προσκρούει σε αυτό κατά τις κινήσεις του ώμου.
Είναι πολύ σημαντικό να αντιμετωπίσει κανείς αποτελεσματικά το σύνδρομο υπακρωμιακής προστριβής καθώς επαναλαμβανόμενες υποτροπές φλεγμονής μπορεί να οδηγήσουν σε ρήξη του στροφικού πετάλου με δραματικές συνέπειες για τον ασθενή.