ΕΝΟΤΗΤΕΣ
Γενικά
Το στροφικό πέταλο του ώμου που ως λειτουργικό στόχο έχει την ανύψωση και την έσω-έξω στροφή του άνω άκρου σχηματίζεται από την συνένωση τεσσάρων τενόντων που είναι ο υπερακάνθιος, ο υπακάνθιος, ο ελλάσων στρογγύλος και ο υποπλάτιος. Η ρήξη του στροφικού πετάλου μπορεί να είναι αποτέλεσμα μίας χρόνιας τενοντίτιδας ή να οφείλεται σε τραυματισμό του ώμου. Η ρήξη μπορεί να είναι μερική ή πλήρης.
Κλινική εικόνα – Διάγνωση
Η κλινική εικόνα της ρήξης του στροφικού πετάλου συνοδεύεται από έντονο πόνο και αδυναμία του ασθενούς να πραγματοποιήσει κινήσεις του ώμου ανάλογα με το είδος των τενόντων του στροφικού πετάλου που έχουν υποστεί βλάβη. Έτσι π.χ όταν ο υπερακάνθιος έχει υποστεί βλάβη ο ασθενής αδυνατεί να απάγει τον ώμο του (να ανυψώσει το χέρι του στο πλάϊ). Ακόμα και η παθητική απαγωγή του ώμου μπορεί να είναι περιορισμένη στα αρχικά στάδια λόγω του πόνου. Για τη διαφορική διάγνωση στη φάση αυτή μεταξύ μίας πλήρους από μία μερική ρήξη θα πρέπει να γίνει έγχυση τοπικού αναισθητικού στον υπακρωμιακό χώρο για την κατάργηση του πόνου. Κατόπιν αυτού ζητείται από τον ασθενή να απάγει τον ώμο του. Εάν η ενεργητική απαγωγή του ώμου είναι παντελώς αδύνατη, τότε η ρήξη είναι ολική ενώ εάν είναι εφικτή η απαγωγή του ώμου τότε η ρήξη είναι μερική.
Η λεπτομερής κλινική εξέταση του ασθενούς με ειδικές δοκιμασίες ελέγχου της ακεραιότητας των τενόντων του στροφικού πετάλου θα αναδείξει την έκταση και τη σοβαρότητα της βλάβης. Απεικονιστικός έλεγχος με ακτινογραφίες, μαγνητική τομογραφία και υπερηχογράφημα βοηθούν στην επιβεβαίωση της διάγνωσης αλλά και στον σχεδιασμό της κατάλληλης θεραπευτικής αντιμετώπισης.
Θεραπεία
Η θεραπεία της ρήξεως του στροφικού πετάλου μπορεί σε ορισμένες περιπτώσεις να είναι συντηρητική. Τέτοιες περιπτώσεις αφορούν συνήθως μικρής έκτασης, μερικές ρήξεις του στροφικού πετάλου όπου ο ασθενής διατηρεί ένα λειτουργικό εύρος κίνησης, επαρκή μυϊκή ισχύ και ο πόνος του αντιμετωπίζεται με απλά μέσα. Στην κατηγορία αυτή των ασθενών η χορήγηση ήπιων αναλγητικών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων σε συνδυασμό με τροποποίηση των δραστηριοτήτων τους και την έναρξη ειδικού προγράμματος φυσικοθεραπείας που στοχεύει στην ενδυνάμωση του στροφικού πετάλου και των σταθεροποιητών της ωμοπλάτης έχει καλά αποτρλέσματα.
Στην πλειοψηφία όμως των περιπτώσεων η αντιμετώπιση των ρήξεων του στροφικού πετάλου είναι κατά κανόνα χειρουργική και αποσκοπεί στην αποκατάσταση της ακεραιότητας του στροφικού πετάλου με συρραφή των τενόντων που έχουν υποστεί βλάβη. Η επέμβαση γίνεται αρθροσκοπικά για αποφυγή σοβαρού τραυματισμού των μυών της ωμικής ζώνης με στόχο την ταχύτερη αποκατάσταση του ασθενούς.